Dobra ekranizacja słabej fikcji (cz. 7)

Co?

>>>Wg Ciebie moralność jako byt będący konceptem myślowym istnieje obiektywnie.
Bóg jako byt będący konceptem myślowym istnieje obiektywnie.

Zgadza się.

>>>ak widzisz "dobro" i "zło" są takimi samymi urojeniami jak Bóg.

Och dajże spokój. Koncept zła i dobra, to po prostu jego definicja i ta istnieje. Dobro i zło nie istnieją jako byty zewnętrznej rzeczywistości, tylko mamy ich koncepty będące ich definicjami.

Najprostszy przykład: Powiedzmy że słowo zampf oznacza rozbawienie na widok słonia.

Zampf nie jest jakimś odrębnym bytem istniejącym na świecie, jest prostym konceptem mającym coś oznaczać.
Więc kiedy pójdę do zoo i roześmieję się na widok słowa, mogę powiedzieć że miałem zampf - i będę miał rację.

I co, według was, skoro zampf nie jest bytem zewnętrznej rzeczywistości, to mój śmiech na widok słonia jest urojeniem. Tak?

A bóg to zupełnie inna para kaloszy. Mamy koncept boga, tak samo jak koncept magicznego kucyka. Ale bóg ma być bytem zewnętrznej rzeczywistości, ma istnieć w ten sam sposób w jaki istnieje drzewo, słoń, człowiek, mózg, jest więc czymś zupełnie innym niż koncepty takie jak zło, dobro, moralność i tak dalej.

>>>Więc kiedy pójdę do zoo i roześmieję się na widok _słowa_, mogę powiedzieć że miałem zampf - i będę miał rację.<<<

;)

Dopisek: zło i dobro są konceptami, ale ich definicje zbudowane są z rzeczywistcyh zdarzeń z zewnętrznej rzeczywistości.

"Zampf nie jest jakimś odrębnym bytem istniejącym na świecie, jest prostym konceptem mającym coś oznaczać."
Definicja:
Byt - coś co istnieje.
Wybacz przyjacielu, piszemy o "konceptach filozoficznych" - czyli o pojęciach, które opisują nam rzeczywistość.
Popadasz w sprzeczność - wszystko, co istnieje jest konceptem - jak niby bycie konceptem miałoby zaprzeczyć istnieniu bytu czyli tego co istnieje w jakikolwiek sposób?


"Ale bóg ma być bytem zewnętrznej rzeczywistości, ma istnieć w ten sam sposób w jaki istnieje drzewo, słoń, człowiek, mózg, jest więc czymś zupełnie innym niż koncepty takie jak zło, dobro, moralność i tak dalej."

Kto tak twierdzi, że Bóg istnieje jako rzecz? Bóg nie jest rzeczą , nawet Biblii zabrania wyobrażania sobie Boga jako rzecz! I czym jest "zewnętrzna rzeczywistość"?

Weź odpowiedz :D ;)

Strata finansowa to żaden dowód na to, że złodziejstwo jest złe. To tylko dowodzi tego, że złodziejstwo powoduje czyjeś straty. A jak ocenić stratę w kategoriach moralnych? No właśnie nie da rady. Owszem masz empatię, czujesz że coś jest nie w porządku - ale co z tego? Katolik czuje, że Bóg istnieje. I czego to dowodzi?

Po prostu jeśli dobro i zło są tylko w umysłach, to znaczy że są dokładnie tam gdzie reinkarnacja, UFO, Chrystus, itp.

"Właśnie tej filozofii nie mogę pojąć. Dlaczego?
Moralność nie istnieje jako byt obiektywnej rzeczywistości, ale jako koncept myślowowy będący zespołem norm, mieszaniną wpływu kultury, ewolucji, empatii i humanitaryzmu jak najbardziej istnieje obiektywnie".

Obiektywnie to znaczy, że istnieje POZA umysłami. A skoro wg. ciebie istnieje w umysłach to nie może być obiektywna. Ktoś wymyślił sobie normy, ktoś stwierdził że człowiek ma prawo do życia, ktoś inny stwierdził, że zadawanie cierpień jest złe i powinno się go unikać - ale nie ma obiektywnych powodów, bym tych pouczeń. No co z tego, że ktoś uważa zadawanie cierpień za złe? Są jakieś dowody naukowe na to, że to jest złe? Są tylko dowody na cierpienie - ale nie ma dowodów na to, by nie zadawać cierpienia.

"Ale nie są tylko tworem twojego umysłu. Lub są i AŻ są!
Są konceptami których definicje znamy, i na podstawie tych definicji opisywać rzeczy, które obserwujemy w zewnętrznej obiektywnej rzeczywistości ich nazwami".

Zrozum: to nic nie dowodzi. Ktoś może sobie tworzyć w głowie dowolne koncepty i za ich pomocą definiować zjawiska na świecie.

"hmmm. Seks z trupem jest złem w ujęciu kultury i tyle. Myślę, że ta twoja "jakość metafizyczna" to po prostu efekt kultury w jakiej się wychowaliśmy. Na gruncie logiki, seks z trupem jest czynem amoralnym, no chyba że krzywdziłbyś w ten sposób obserwujące to dzieci (ale tu już norma kulturowa, prawie-że) albo rodzinę trupka, która by sobie tego nie życzyła".

No własnie dlatego za pomocą samej logiki i empirii nie stworzy się moralności. Kultura zaszczepia nam różne rzeczy, ale trzeba zastanowić się nad tym, skąd w kulturze wzięło się przekonanie, że seks z trupem, kazirodztwo, etc. są złem?

"Olek przyfasolił ci na moich oczach w ryj za to, że nie dałeś mu odpisać wczoraj na kartkówce z matmy. Leżysz na ziemi, a on jeszcze chce cię skopać. Mam empatię więc jest mi ciebie żal, znam też pojęcie sprawiedliwości i zasady humanitaryzmu, które rozwinęły się w nas dzięki kulturze i ewolucji. Podbiegam więc do ciebie, odpycham Olka krzyczę w stronę nauczycielki by przyszła i pomagam ci wstać.
Znając czynniki, mogę określić zachowanie Olka jako obiektywnie złe".

Na jakiej podstawie? Czynniki, które znasz, mówią tylko że zachowanie Olka spowodowało cierpienie. Mówienie, że coś jest złe, to już nadinterpretacja, na którą logika nie pozwala. Bo z tego, że coś powoduje cierpienie, nie wynika, że należy tego zaniechać.

Hume powiedział, że z tego, co jest, nie można wywnioskować tego, co ma być. I tak dziala logika: dwa plus dwa jest cztery - nie mogę mówić że z tego, że dwa plus dwa jest cztery WYNIKA, że powinno być pięć. Olek uderzył Dworzanina, więc Olek + Dworzanin = ból. Żeby wierzyć iż Olek powinien nie bić, potrzeba mieć empatię - a empatia jest subiektywnym odczuciem.


"No pewnie że [zło] istnieje, tylko nie jako byt zewnętrznej, obiektywnej moralności, tylko jako koncept myślowy OPISUJĄCY byty obiektywnej rzeczywistości".

Hehe, ale to tak nie działa. Bo słowo "zło" wcale nie opisuje żadnych bytów - tylko je interpretuje. Jak mówię "Hitler wymordował wielu ludzi" - to opisuję fakty. A jak mówię "Hitler wymordował wielu i było to złe" - wtedy dokonuję interpretacji.

"Czy te twoje myślenie religijne to nie jest po prostu zwykłe przyjęcie pewnych aksjomatów? Jeśli tak, to wiara religijna =/= wiara w aksjomaty"

Wiara religijna to wiara w coś, na co nie ma dowodów naukowych - w rzeczywistość wyższą, itp.

">>> Jeśli chcesz żyć bez religii i wierzysz w obiektywne zło, to sam sobie zaprzeczasz.

Dlaczego? Spróbuj wyładować swoją największą armatę i powiedzieć mi dlaczego?"

Już tłumaczę!
Otóz zło i dobro w świecie nie istnieją. Mogę chodzić z teleskopem przez tysiąc lat i NIGDY nie znajdę nic, co mogę określić jako zło. Nie zamknę tego w klatce, w akwarium, nie sprowadze turystów i nie powiem im "a przed państwem zło".

A kiedy spotykam jakies działanie (np. widze jak ktoś kopnął psa) - wtedy oceniam to jako złe. Ale skoro zło nie istnieje w świecie, to:

ZŁO JEST IDEĄ DO KTÓREJ ODNOSZĘ TO DZIAŁANIE. Ideą! Widze jakieś działanie i oceniam to jako złe, ponieważ ZNAM ideę zła. I ta idea, to zło, przejawia się w różnych działaniach.

Mam teraz dwa wyjścia:
1) Uznaję, że zło to idea istniejąca tylko w moim umyśle, i w umyslach innych ludzi - a co za tym idzie, jest urojeniem (ponieważ obiektywny świat niczego nie wartościuje, po prostu cos się dzieje i tyle).

2) Zło istnieje realnie, tak jak realnie istnieje Nowy Jork. I to zło przejawia się w różnych działaniach. Nawet gdyby kosmos nie istniał, zło istniałoby dalej tak jak teraz.

Ty powiesz, że oczywiście zło jest w umyśle. Ale to oznacza, że jak umrą ludzie myślący - to wtedy zła nie będzie. I jeśli dzisiaj komuś sprzedam kosę, i jutro będzie koniec świata, to już moje sprzedanie kosy przestanie być zlem.

>>>Strata finansowa to żaden dowód na to, że złodziejstwo jest złe. To tylko dowodzi tego, że złodziejstwo powoduje czyjeś straty.

A strata jest zdarzeniem negatywnym i rodzi złe sampoczucie. No ale ty mi wyjedziesz, że niby dlaczego złe samopoczucie (z racjonalnych powodów, np. odpowiadam za towar w sklepie i jestem stratny 10 000 bo ktoś buchnął telewizor) ma być dowodem, że zdarzenie które z niego wynikło (kradzież) jest niemoralne? Ty po prostu wpadasz po uszy w solipsyzm zmieszany z logiczną pętlą nieskończonego regresu jak dla mnie i używasz tego zjawiska by udowodnić, że jest jakaś niesamowita, obiektywnie istniejąca idea na zasadzie magicznego pyłu unoszącego się w powietrzu (? ;)), bo inaczej to wszystko jest urojeniem.

>>>A jak ocenić stratę w kategoriach moralnych? No właśnie nie da rady. Owszem masz empatię, czujesz że coś jest nie w porządku - ale co z tego? Katolik czuje, że Bóg istnieje. I czego to dowodzi?

Ale odczuć nie używa się do oceny walentności twierdzeń. To że czuję, że bóg istnieje =/= czuję, że strata finansowa dla właściciela sklepu będzie miałą przykre konsekwencje, więc oceniam czyn kradzieży za niemoralny

Fakt jest tylko taki, że w obydwu tych zdaniach występuje słowo "czuję", lecz to tak jak z "mam wiarę w " i "wierzę, że". Ufam, że wiesz o co mi chodzi - czucie czuciu nierówne.

>>>Po prostu jeśli dobro i zło są tylko w umysłach, to znaczy że są dokładnie tam gdzie reinkarnacja, UFO, Chrystus, itp.

Myślę, że coraz lepiej Cię rozumiem.
Dla mnie jest stabilna i gruba krecha między ideą, "konceptem" a "bytem który istnieje quasi-fizycznie".

Nie możesz postawić znaku równości między np. wierzeniem w koncept miłości a wierzeniem w istnienie boga lub ufo.

Ponieważ koncept taki jak zło, dobro wypływa z rzeczywistych przesłanek z obiektywnej rzeczywistości, które interpretujemy dzięki (nie tylko) empatii. Owszem, bardzo ciężko nieraz określić co jest moralne a co nie, i to może rodzić pytania jakie Ty masz. Lecz moralność ateistyczna sytuacyjna radzi sobie najlepiej.

>>>...Obiektywnie to znaczy, że istnieje POZA umysłami. A skoro wg. ciebie istnieje w umysłach to nie może być obiektywna.

Ale jak inaczej ma istnieć idea lub jakiś koncept? Mamy koncepty fizyczne na przykład. Te koncepty nie istnieją obiektywnie na zewnątrz, tylko wewnątrz, w głowach - i są wyprowadzone z przesłanek z zewnętrznej rzeczywistości. I co, te koncepty są urojeniami?

>>> Ktoś wymyślił sobie normy, ktoś stwierdził że człowiek ma prawo do życia, ktoś inny stwierdził, że zadawanie cierpień jest złe i powinno się go unikać - ale nie ma obiektywnych powodów, bym tych pouczeń.

No jak nie ma xD No są, to jest empatia która jest ci wpojona kulturowo i przez E-W-O-L-U-C-J-Ę. Nie jemy się dlatego, że taka kultura bla bla bla. I co, to implikuje istnienie jakiejś niesamowitej ponadczasowej idei zła, dzięki której czuję podskórnie, że jeśli bym cię zjadł, to by mi było smutno w serduszku?

Nie, jak na razie to tego nie implikuje, stary ;) Już rozumiem (zresztą sam wyjaśniłeś) o co chodzi u Ciebie z tym konceptem "myślenia religijnego", lecz nie widzę konieczności jego praktykowania.

Przynajmniej jak na razie w tym poście, idźmy dalej.

>>>No co z tego, że ktoś uważa zadawanie cierpień za złe? Są jakieś dowody naukowe na to, że to jest złe? Są tylko dowody na cierpienie - ale nie ma dowodów na to, by nie zadawać cierpienia.

Twoje cierpienie, jest dla ciebie złe. Czujesz to w serduszku, czy po prostu mózg ci wrzeszczy w głowie, że jak nie przestaną ci wbijać gwoździ pod paznokcie to zaraz zemdlejesz?

Bo jeśli to drugie, to właśnie udowodniłeś, że cierpienie jest złe. I, jeżeli nie jesteś psychopatą, to poznając te uczucie, i wiedząc jak ci z tym źle, nie chciałbyś komuś tego zrobić.

No ale wiem, co będzie: "Co z tego, to że jak tak czuję to nic nie znaczy, islamista też czuje, że jest Allah i co???"... Ale tego już nie pisz, bo już to przerobiliśmy i spróbuj do mnie trafić w jakiś inny sposób, może jakiś znajdziesz.

((((((((Reszta odpowiedzi w następnym poście zaraz [11.05 14.11 2015])))))))

Cały czas stosujesz nieuprawniony przeskok we wnioskowaniu. Różne rzeczy sprawiają ludziom niewyobrażalne cierpienie - ale z tego w ogóle nie wynika, że nie należy tego cierpienia zadawać. Nie należy bo co? Bo cierpią?
I co z tego? Niech cierpią.

Słowo "zło" nie opisuje rzeczy tylko je ocenia. Człowiek ma empatię, ewolucja go tak ukształtowała, rozumie że obdzieranie ze skóry sprawia straszny ból. Ale to nie są obiektywne powody, żeby nie zadawać cierpienia. To są powody subiektywne. To, że ty masz empatię, nie znaczy, że ja muszę żyć w zgodzie z twoją empatią.

Ale zło i dobro istnieją realnie. Pytasz w jaki sposób istnieją - w bardzo prosty: tak samo jak idee matematyczne. Można by spytać w jaki sposób liczba 4 istnieje.
Są cztery kamienie, cztery osoby, cztery domy, itp. Ale gdyby one wszystkie znikły, liczba 4 dalej by istniała, tzn. istniałaby jej idea wieczna.

To są rzeczy trudne, mi zajęło kilka lat żeby to dobrze zrozumieć. Obejrzyj ten filmik, proszę (ale wszystkie 4 części obejrzyj! są króciutkie): https://www.youtube.com/watch?v=D3XikQ9DYyU

Piszesz jeszcze, że dobro i zło, mimo że istnieją w głowach, to są jakoś obiektywne bo odpowiadają obiektom na świecie. Ale właśnie tak nie jest - te slowa nie mówią nic o tym co jest, tylko o tym, co powinno być.

Są filozofowie, którzy uważają że zdanie "zabijanie dzieci jest złe" nie mówi NIC o zabijaniu dzieci, tylko mówi o osobie, która to zdanie wypowiada. Mówi, ze ta osoba NIE LUBI zabijania dzieci i brzydzi się tym. Ale w zaden sposób nie odnosi się to do samego zabijania.

Obejrzyj filmik, please.

Już oglądam. Ewentualne odpowiedzi + odpowiedź na resztę twojego postu jutro :)

Zakładasz, że Twoja żona nie chciałaby być zdradzana (nawet będąc nieświadomą tego faktu). Omijasz samą kwestię oceny moralności oszustwa, a skupiasz się na jego postrzeganiu przez osobę, której to dotyczy. Być może jej odbiór moralności jest "religijny" i irracjonalny, ale dla Ciebie jest to bez znaczenia.

Ale czemu miałbym sie zastanawiać nad tym, jak ona sobie to postrzega? Nie widzę powodu racjonalnego.

Zresztą... odpowiedz mi na inne pytanie, już poważniejsze.
Czy wartość człowieka jest obiektywnie wyższa niż wartość mrówki?

Oraz:

czy człowiek ma prawo upolować zwierzę i zjeść?

"Ale nie można od razu mówić, że jest to obiektywnie niemoralne. Mówiąc, że coś jest niemoralne, odnosisz tę rzecz do kategorii zła. A czym jest zło jeśli nie ludzkim urojeniem?"

Zło nie jest ludzkim urojeniem (oczywiście nie mówię o jakiejś mocy/bycie). Jest pewną subiektywną wartością/konceptem, który ma prawo funkcjonować w obrębie danego "ośrodka" - ludzkim umyśle.

"Trudno mi to teraz wyjaśnić w kilku słowach..."

Śledzę ten wątek od początku jego istnienia, więc znam Twoje stanowisko na ten temat;)
Cierpienie można zakwalifikować jako coś złego, ponieważ jego koncept istnieje w ludzkim umyśle. Jeśli powiem, że wschód słońca jest piękny, to dokonam subiektywnej oceny. Piękno również nie istnieje w obiektywnej rzeczywistości, lecz funkcjonuje w naszych umysłach. Również zło jest subiektywnym postrzeganiem i interpretacją rzeczywistości. Cierpienie można uznać za niemoralne, ponieważ istnieją logiczne przesłanki za taką, a nie inną jego interpretacją.(całość odbywa się oczywiście w ludzkim umyśle). Religia nie może się pochwalić logicznym ciągiem przyczynowo - skutkowym.

"Czy wartość człowieka jest obiektywnie wyższa niż wartość mrówki?"

Nie.

"czy człowiek ma prawo upolować zwierzę i zjeść?"

Zgodnie z jakim prawem mam to ocenić?

Twój wywód jest sprzeczny wewnętrznie, w tym sęk.

"Zło nie jest ludzkim urojeniem (oczywiście nie mówię o jakiejś mocy/bycie). Jest pewną subiektywną wartością/konceptem, który ma prawo funkcjonować w obrębie danego "ośrodka" - ludzkim umyśle"

- No więc jest urojeniem. Jeśli coś istnieje tylko w umyśle a nie jako realny byt, to czym jest?

"Cierpienie można zakwalifikować jako coś złego, ponieważ jego koncept istnieje w ludzkim umyśle. Jeśli powiem, że wschód słońca jest piękny, to dokonam subiektywnej oceny".

- No więc właśnie. Czemu mam przejmować się czyimiś subiektywnymi odczuciami? Jeśli mówię: "piosenka disco polo przewyższa dzieła Chopina" to obiektywnie rzecz biorąc nie mam ani racji, ani nie jestem w błędzie. To moje subiektywne urojenia nie mające nic wspólnego z rzeczywistością.

Dlatego też przekonanie pt. "dręczenie innych jest złe" ma identyczną wartość, co teza o piosence disco polo. Od kiedy jest złe? Wiem tylko, że dręczenie innych sprowadza na nich cierpienie, ale nie wiem nic o tym, by sprowadzanie cierpienia było złe. Tak jak nie wiem nic o tym, by noszenie niebieskich koszul było złe. Empatia to rzecz psychologiczna, znowu dotycząca umysłu i jego subiektywnych odczuć.

"Piękno również nie istnieje w obiektywnej rzeczywistości, lecz funkcjonuje w naszych umysłach. Również zło jest subiektywnym postrzeganiem i interpretacją rzeczywistości. Cierpienie można uznać za niemoralne, ponieważ istnieją logiczne przesłanki za taką, a nie inną jego interpretacją.(całość odbywa się oczywiście w ludzkim umyśle). Religia nie może się pochwalić logicznym ciągiem przyczynowo - skutkowym"."

A gdzie tu widzisz ciąg przyczynowo-skutkowy? Nic takiego tutaj nie ma. Z tezy "człowiek cierpi" nie wynika teza "nie krzywdź człowieka". Jeśli masz silną empatię i potrzebę szacunku dla innych - twoja broszka. Ale póki rozgrywa się to na poziomie umysłu, nie można nic wartościować w sposób obiektywny. A więc nic nie jest naprawdę, samo w sobie, złe ani dobre. Ergo: żadna etyka nie może mieć racji bytu, wszelka etyka jest zabobonem religijnym.

Zresztą można lepiej zobrazować sprzeczność, którą popełniasz.
1. Zło istnieje tylko w umyśle.
2. Ocenianie czegoś jako złego, jest zawsze subiektywne i nie wykracza poza umysł.
A więc:
3. W świecie nie ma rzeczy dobrych ani złych, są tylko rzeczy UWAŻANE za dobre i złe. A skoro dobro i zło istnieją tylko w głowach, to każde ocenienie czegoś, jako złego - mówi TYLKO O OCENIAJĄCYM, a nie mówi nic o obiektywnej rzeczywistości.

Dlatego nie pasuje tutaj twoja inna teza, że krzywda jest zła naprawdę. To tak jakby mówić, że zachód słońca jest piękny tylko w mojej głowie, ale są powody by twierdzić, że jest piękny obiektywnie.

"Zgodnie z jakim prawem mam to ocenić?"

Z prawem moralnym. Ale to zależy od tego czy uznajesz moralność, czy tylko filozofię zysku i straty. Bo jeśli uważasz, że człowiek może upolować zwierzę i zjeść, ale nie może zabić i zjeść innego człowieka, to wyznajesz pogląd religijny pt. humanizm, który głosi (nieudowodnioną naukowo) godność osoby ludzkiej.

Umiejętność określania dobra/zła jest subiektywna, ale w odniesieniu całej ludzkości do rzeczywistości (poza psychopatami, czy ludźmi w inny sposób pozbawionych tej umiejętności). Postrzeganie piękna jest subiektywne i różni się względem jednostek.
Oczywiście, że nie istnieje coś takiego, jak obiektywne zło. Lecz ludzie są obdarzeni umysłami, które postrzegają kwestię dobra/zła w bardzo podobny sposób. Dzięki temu można określić "obiektywną" moralność/niemoralność dla naszego gatunku. Dla istoty z zewnątrz będzie to całkowicie subiektywna interpretacja rzeczywistości, która funkcjonuje w naszej cywilizacji. Dzięki temu mogę interpretować zachowania jako moralne/niemoralne.

"Z prawem moralnym."
Uważam to za amoralne (pod warunkiem, że nie znęcania się nad zwierzęciem). Określanie moralności/niemoralności względem tego typu zjawisk jest absurdem. Równie dobrze można próbować określić moralność wydalania.

"Umiejętność określania dobra/zła jest subiektywna, ale w odniesieniu całej ludzkości do rzeczywistości (poza psychopatami, czy ludźmi w inny sposób pozbawionych tej umiejętności)".

Czyli moralne jest to, co większość uzna za moralne? W takim razie niemoralny jest homoseksualizm. Zgadza się?

"Postrzeganie piękna jest subiektywne i różni się względem jednostek".

To tak samo jak dobra i zła. Większość ludzi jednak i tak, i tak uzna, że Joanna Krupa przewyższa Grodzką.

"Uważam to za amoralne (pod warunkiem, że nie znęcania się nad zwierzęciem). Określanie moralności/niemoralności względem tego typu zjawisk jest absurdem. Równie dobrze można próbować określić moralność wydalania".

Dlaczego? Dlatego, że prawa natury każą nam zabijać zwierzęta? To nas nie usprawiedliwia. Pedofilowi prawa natury każą gwałcić dzieci.

Masz rację.

Z tym akurat się zgadzam :)

"Oczywiście, że nie istnieje coś takiego, jak obiektywne zło. Lecz ludzie są obdarzeni umysłami, które postrzegają kwestię dobra/zła w bardzo podobny sposób. Dzięki temu można określić "obiektywną" moralność/niemoralność dla naszego gatunku. "

Wybacz synu, ale pleciesz bzdury aż mnie zęby bolą! Jego Miłość Ci wytłumaczy coś : nawet z miliardów subiektywności nie będzie obiektywności. Dla ateisty nie ma czegoś takiego jak moralność - są co najwyżej jakieś "przepisy"

Ostatnie zdanie bardziej pasuje do teisty, który ma przepis na dobro od autorów swoich świętych ksiąg.

Ty wierzysz w jakąś konkretną etykę ... to dogmat czyli przepisy.
np. przyjmujesz jakieś aksjomaty jak np. "wszelkie zabijanie jest złe" rozwijasz na tej wierze swoja etykę formułując np. nakaz odżywiania się tylko owocami i warzywami.... Twoja etyka wisi wówczas na akcie wiary - wyboru tej a nie innej podstawy ideowej. Dlatego NIGDY nie jesteś w stanie racjonalnie/logicznie uzasadnić swojej etyki w sposób kompletny.

Nie uważam, że wszelkie zabijanie jest złe. W obronie własnej lub w obronie innego niewinnego człowieka można zabić jeśli nie ma innej możliwości i nie będzie to złe a moralnie neutralne lub wręcz dobre. Dlatego trzeba postępować w zgodzie z własnym sumieniem a nie bazować na dogmatach z świętych książeczek.

"Nie uważam, że wszelkie zabijanie jest złe. "

Nic takiego nie napisałam :)
Umiesz Ty czytać ze zrozumieniem?

"W obronie własnej lub w obronie innego niewinnego człowieka można zabić jeśli nie ma innej możliwości i nie będzie to złe a moralnie neutralne lub wręcz dobre."

Obiektywnie dobre?

>przyjmujesz jakieś aksjomaty jak np. "wszelkie zabijanie jest złe"


Nie istnieje obiektywne dobro.

Ja nie pisałam , że Ty osobiście przyjmujesz ten aksjomat : "wszelkie zabijanie jest złe" ... ja podawałam przykład:

"Ty wierzysz w jakąś konkretną etykę ... to dogmat czyli przepisy.
np. przyjmujesz jakieś aksjomaty jak np. "wszelkie zabijanie jest złe..."

Czaisz już?


Skoro nie istnieje obiektywne dobro to jak możesz mówić o czynie moralnie dobrym, tak jak robisz to tutaj:

" W obronie własnej lub w obronie innego niewinnego człowieka można zabić jeśli nie ma innej możliwości i nie będzie to złe a moralnie neutralne lub wręcz dobre"

Mówię o dobrze subiektywnym, tak jak każdy. Ja to tak oceniam, inna osoba oceni to w inny sposób.

a więc moralność opierająca się na dogmatach z świętych ksiąg jest tak samo uprawniona jak Twoja i nie jest ani gorsza, ani lepsza od Twojej :)

zależy.. nie cała jest uprawniona.

Od czego zależy? Przecież obiektywne wartości nie istnieją.

Twierdziłeś, że należy postępować zgodnie z własnym sumieniem, a nie bazować na dogmatach z świętych książeczek. Czym jest sumienie?
Przecież sumienie to nic innego jak "program" ludzkich pokoleń: religia (ewolucyjny nośnik wartości moralnych) "zaprogramowała" nam sumienie. Jak sobie z tym radzisz? Twoje myślenie o pochodzeniu Twoich wartości moralnych jest naiwne - postulujesz istnienie w kulturze jakiejś moralności opartej na sumieniu ateistów, którzy to ateiści... sami sobie stworzyli moralność, bez teistycznych (chrześcijańskich) wpływów kulturowo-religijnych! ZDAJESZ SOBIE SPRAWĘ, ŻE TO CIĘŻKIE BZDURY? Bo wysuwasz hipotezę istnienia zjawisk fundamentalnych dla kształtu kultury bez przyczyny w kulturze. No śmiech na sali :)
A to, że kulturę (w tym wartości moralne) dziedziczy się mimetycznie, to jest to oczywista rzecz... wystarczy odwołać się do neurobiologii.

A więc Biblię oceniasz z punktu widzenia wartości chrześcijańskich.

A sumienie czym jest?

To już wcześniej było wyjaśnione: sumienie (wg empiryków-ateuszy) jest wszczepionym przez ewolucję programem, który utrudnia szkodzenie swojemu gatunkowi.

Ano tak. Czyli sumienia to tylko taki program.