Dobra ekranizacja słabej fikcji (cz. 7)

Tatuś Muminka się komuś objawił? A może Latający Potwór Spagetti? A to ciekawe! Jeśli ktoś się komuś objawia, to z pewnością istnieje!

Ahaaa, czyli jeżeli ktoś uważa że coś mu się objawiło, to znaczy że tak było... I tak oto po raz kolejny, aby uzasadnić swojego boga, uzasadniłeś wszystkich bogów w historii ludzkości... ;(

Nie próbuje uzasadniać swojego Boga ani innych Bogów. Ja tylko twierdzę, że Bóg mi się objawia. Nie musisz mi wcale wierzyć.

A co z tymi, którzy też twierdzą, że Bóg im sie objawia? A jest to Tor? Jestem skłonny by wierzyć, w prawdziwość takiego duchowego przeżycia (o ile nie mam informacji, które sugerowałyby mi postawę braku zaufania/wiarygodności danej osoby). Niezależnie jednak od prawdziwości duchowego przeżycia, wnioski, które wyciąga osoba w nim uczestnicząca nie muszą być właściwe. Oprócz samego Boga w przeżyciu duchowym może uczestniczyć równie dobrze jakiś inny duchowy byt - demon - podający się za Boga. Sam wiele razy wyciągałem niewłasciwe wnioski z własnych przeżyć duchowych.

►►► Ja tylko twierdzę, że Bóg mi się objawia. Nie musisz mi wcale wierzyć.

Ale ja Ci wierzę, że doświadczasz czegoś, co interpretujesz jako „objawienie boga”.


►►► A co z tymi, którzy też twierdzą, że Bóg im sie objawia? A jest to Tor? Jestem skłonny by wierzyć, w prawdziwość takiego duchowego przeżycia (o ile nie mam informacji, które sugerowałyby mi postawę braku zaufania/wiarygodności danej osoby).

I właśnie to nas różni.
Ty przedkładasz wiarygodność wyjaśnienia za pomocą przyczyn magicznych (względem których nie mamy dobrych podstaw sądzić, że istnieją) ponad wyjaśnienie za pomocą przyczyn psychologicznych (o których wiemy, że istnieją i jak funkcjonują).
Ja natomiast przedkładam wyjaśnienie za pomocą przyczyn psychologicznych ponad… włąściwie nic, bo dopóki wyjaśnienie magiczne pozostaje w sferze kompletnego braku dowodów, to nie kwalifikuje się nawet by stawiać je nawet na ostatnim miejscu w kolejce.

Jedną z tych postaw cechuje rzetelne dążenie do odróżniania prawdy od fałszu. Drugą – kompletna olewka tego, czy osiągnięte wnioski mają coś wspólnego z rzeczywistością.

Rozumiem Cię. Dla Ciebie to jest brak dowodów.
Dla mnie wystarczającym dowodem jest to, że Bóg mi sie objawia.

Taki wyciągam wniosek z moich duchowych przeżyć i ogólnie wszystkich przeżyć. Wniosek mój może być błędny. Jednak badam tę kwestię w moim życiu od wielu lat - i na podstawie swojej najlepszej mądrości, intuicji a także wiedzy, wniosek ten pozostaje niezmienny.

Zdaję sobie sprawę, że to, co ludzie nazywają przeżyciami duchowymi jest opisywane przez psychologię. Psychologia jednak sama w sobie nie neguje duchowych (czy magicznych) źródeł tych przeżyć.

Masz bardzo niski próg dowodowy, który musisz parować z gargantuiczną niekonsekwencją w ignorowaniu wszystkich innych wierzeń poza chrześcijaństwem, które ten próg spełniają.

Polecam Ci lekturę
http://www.filmweb.pl/user/impactor

➌ * Mechanizmy wypaczenia poznawczego (postrzeganie celowości i działania świadomości w zjawiskach, dualizm ciało-umysł, teleologiczna intuicja) jako przyczyna wiary w bogów, zjawiska paranormalne oraz metafizyczny cel życia. (Anglojęzyczna publikacja naukowa z dziedziny psychologii.)

Nie wydaję mi się, żeby mądrośc wynikająca z dowiadczenia a także intuicja (teologiczna czy inna) wypróbowane latami były niskim progiem dowodowym (co do osobistych przekonań). Nie uważam się wprawdzie za osobę super mądrą, ale wierzę, że jestem mądrzejszy niz byłem kilka lat temu. I choć swoich wniosków nie uważam za ostateczn to szanuję je oraz samego siebie.

Nie rozumiem - dlaczego mówisz, że ja coś ignoruję? Możesz uzasadnić co ja takiego ignoruję? Twierdzisz, że ignoruję wiedzę na temat mechanizmów poznawczych, że ignoruję wszystkie inne wierzenia poza crześcijańskie? Gdzie ta moja ignorancja się objawia?

A może twierdzisz tak tylko dlatego, że twierdzę, że Bóg mi się objawia - nie mając na to, żadnych innych dowodów - poza własnym słowem oraz własnym poczuciem rzeczywistości? A może nauka i psychologia już wyjaśniły czym jest świadomość i na jakiej postawie odróżniamy rzeczywstość od nie-rzeczywistości? Może sam już odnalazłeś pytanie na to - czym jest człowieczeństwo i jak przejść z bycia chemicznym procesem do bycia osobą? Już dawno stwierdziłeś, że to, czego można dotknąć jest bardziej rzeczywiste od snu, czy od tego co, dzieje się w głowie? Każdą wizję proroczą nazywasz omamem, mimo, że nauka nie śmie wypowiadac sie na tematy, o których nic nie wie. Już sie określiłeś, że Boga nie ma, skoro każdemu, kto twierdzi, że Bóg mu się objawia odrazu zarzucasz ignorancję? No słucham.

►►► Nie wydaję mi się, żeby mądrośc wynikająca z dowiadczenia a także intuicja (teologiczna czy inna) wypróbowane latami były niskim progiem dowodowym (co do osobistych przekonań). Nie uważam się wprawdzie za osobę super mądrą, ale wierzę, że jestem mądrzejszy niz byłem kilka lat temu. I choć swoich wniosków nie uważam za ostateczn to szanuję je oraz samego siebie.

I bez wątpienia jesteś osobą mądrą. Jednak nie w tej konkretnej kwestii. To, że jakiś wniosek wynika z wieloletniego doświadczenia (tym bardziej z intuicji!), nie oznacz samo w sobie że jest mądrością. To czy nazwać można to „mądrością” zależy od sposobu, w jaki do tego wniosku się doszło, i w jaki się go weryfikuje.


►►► Nie rozumiem - dlaczego mówisz, że ja coś ignoruję? Możesz uzasadnić co ja takiego ignoruję? Twierdzisz, że ignoruję wiedzę na temat mechanizmów poznawczych, że ignoruję wszystkie inne wierzenia poza crześcijańskie? Gdzie ta moja ignorancja się objawia?

Ignorujesz naszą wiedzę o niedoskonałości mechanizmów poznawczych, przedkładając ich wyniki nad ich niewalentność. Np:
http://www.filmweb.pl/user/impactor
➌ * Mechanizmy wypaczenia poznawczego (postrzeganie celowości i działania świadomości w zjawiskach, dualizm ciało-umysł, teleologiczna intuicja) jako przyczyna wiary w bogów, zjawiska paranormalne oraz metafizyczny cel życia. (Anglojęzyczna publikacja naukowa z dziedziny psychologii.)

Ignorujesz inne wierzenia, ponieważ mimo że używane przez Ciebie metoda prowadzi do nich w równie silnym stopniu, to odrzucasz je i zostajesz tylko przy chrześcijaństwie.

►►► Już sie określiłeś, że Boga nie ma, skoro każdemu, kto twierdzi, że Bóg mu się objawia odrazu zarzucasz ignorancję?

Nic podobnego. Każdego, kto twierdzi że bóg jest, pytam „na jakiej podstawie?” i po analizie tej podstawy oceniam, czy twierdzenie jest uzasadnione.

"To, że jakiś wniosek wynika z wieloletniego doświadczenia (tym bardziej z intuicji!), nie oznacz samo w sobie że jest mądrością. To czy nazwać można to „mądrością” zależy od sposobu, w jaki do tego wniosku się doszło, i w jaki się go weryfikuje."

Cóż mądrość wypływa właśnie z doświadczenia, intuicji a przede wszystkim samoświadomości. Nie potrzeba mądrości, by wyciągnąć wnioski na podstawie danych i przy uzyciu środków naukowych - tu wystarczy wiedza i umiejętnośc posłużenia sie nią (znajomość narzędzi naukowych). Przy czym umiejętność wykorzystania wiedzy wcale nie jest mądrością.

"Ignorujesz naszą wiedzę o niedoskonałości mechanizmów poznawczych, przedkładając ich wyniki nad ich niewalentność"

Świadomość niedoskonałości czyni mnie ostrożniejszym, ale nie każe mi z automatu odrzucac wszystkich moich duchowych dośiadczeń jako zjawisk czysto psychologicznych. Zjawiska mają złożoną naturę - odbywają się jednocześnie na płaszczyźnie fizycznej, duchowej, psychologicznej.

"Ignorujesz inne wierzenia, ponieważ mimo że używane przez Ciebie metoda prowadzi do nich w równie silnym stopniu, to odrzucasz je i zostajesz tylko przy chrześcijaństwie."

Wierzę na podstawie osobistego objawienia i doświadczania wiary. Mi sie inny Bóg nie objawił jak tylko ten, w którego wierzę. Mam swoje wnioski, ale nie uważam ich za ostateczne. Moja wiara nie polega na tym, że ustaliłem w co będę wierzył, że sobie buduje bazę wiedzy o Bogu i do tej wiedzy dodaje cegiełka po cegiełce kolejne informacje. Skupiam się na szukaniu Boga i doświadczaniu Go, nie na literze, lecz na duchu.

Nie podważam autentyczności przeżyć duchowych osoby, która ma inne wnioski niż ja.

Nie wiem czy istnieje coś takiego jak (absoltna) obiektywna prawda (jeśłi istnieje to jest ona Bogiem). Fizyka kwantowa w swoich założeniach przecież uznaje zależność rzeczywistości od jej obserwatora. Jakby do momentu zaobserwoania istało wiele równoległych rzeczywistości naraz. Może właśnie nie ma jednej rzeczywistośi i jednej prawdy ale tą rzeczywistość współdzielimy i współkształtujemy wszyscy. Na poziomie mechaniki klasycznej mieliśmy jedną rzeczywistość obiektywną, jednak ta dziedzina nauki opisuje jedynie skrawek rzeczywistości. Wierzę, że samoświadomość jest narzędziem służącym do odkrywania prawdy - a więc umiejscowienia siebie we wszechświecie. Nauka, wiedza, tradycja mogą być narzędziami ale tylko świadomość zanurza nas w rzeczywistości, pozwala ją doświadczać i rozumieć.

Nie tak dawno temu mówiłaś, że ja, Ty czy drzewo realnie nie istniejemy, jesteśmy tylko iluzją. Zmieniłaś już zdanie?

Świat jest iluzoryczny, jak mówił Einstein "Rzeczywistość jest niczym więcej niż iluzją, aczkolwiek bardzo uporczywą”.
Jasne, że to gdy widzisz drzewo- to nie jest realnie istniejąc drzewo, tylko w gruncie rzeczy fotony -> kwanty . To można nazwać drzewem, dlatego ateista opierający się na nauce może używać takich nazw, ale powinien wiedzieć, że ich odniesienie jest nierealne.

Czyli widzenie obrazu czegoś implikuje nieistnienie tego czegoś

Nic takiego nie powiedziałam :)

A co to znaczy że ktoś opierający się na nauce może nazwać obraz przedmiotu X przedmiotem X i co to znaczy że powinien wiedzieć że przedmiot X jest nierealny?

Tzn. hau, hau, hau...pies pawłowa :)

O czym Ty mówisz?

O momopyszczku.
Prosiłam już nie raz...nie pisz do mnie. Chciałeś mi wy...jebać w ryj! Ja nie dyskutuję z Tobą. Ot tyle.

Uciekasz od krytyki ;)

Dobranoc Agnieszko

Dobranoc epifenomenie :)