rzadziej szeptun – osoba posiadająca dar uzdrawiania. Leczy strach, brak apetytu, złe oko, bóle. Nie leczy złamań czy przeziębień, od tego są zwykli lekarze. Dziecko przestraszyło się burzy i nie może spać - idziesz do szeptuchy. Sąsiad popatrzył na ciebie złym okiem i zabrał powodzenie w życiu, szeptucha odczaruje. Krowa nie chce jeść, szeptucha zaradzi.
Do leczenia używają modlitw albo zupełnie niechrześcijańskich zaklęć oraz owczej wełny, lnu, wosku, ziół (nie ma to nic wspólnego z ziołolecznictwem, służą do palenia i okadzania), popiołu a czasem nawet ziemi cmentarnej.
Uważają, że skoro otrzymały dar, to umiejętność leczenia może im zostać odebrana. Nie przyjmują wynagrodzenia, swoje usługi wykonują za darmo.